Voor het eerst moeder roze wolk of niet?

Waar andere kinderen dromen van mooie banen, droomde ik ervan om moeder te worden. Dat leek mij de mooiste ‘baan’ die er is.

Vlak na de keizersnede mocht ik Noraya even zien voordat ze naar de afdeling ging

Het is nu negen jaar geleden dat die droom voor mij uitkwam. Negen jaar geleden alweer, hoe cliché, maar wat gaat de tijd hard. Negen maanden lang heb ik uitgekeken naar het moment dat ik moeder werd. Er over gedroomd, gefantaseerd. Ook al wist ik, als ik alle verhalen moest geloven, dat je je er totaal geen voorstelling van kon maken.

Eindelijk was de grote dag aangebroken, het was een geplande keizersnede, dus ik leefde al een week naar de bevalling toe. Nu was het moment daar. Mijn dochter werd geboren en gelijk voelde ik mij haar moeder. Een gevoel wat niet te beschrijven is, maar wat hield ik meteen ontzettend veel van dit kleine meisje.

Mijn eerste dagen als moeder

Ik straalde! Echt waar, aan alle kanten. Vanaf dag één voelde ik mij haar moeder en zorgde ik, samen

roze wolk bevallen kraamtijd kraamperiode moeder mama-6
Zo lag ik het liefst, met Noraya op mijn buik

met Daan, voor Noraya. Alles verliep volgens het boekje. De borstvoeding was op gang gekomen, Noraya dronk goed en kwam genoeg aan. Omdat ik een keizersnede had gehad moest ik nog een paar dagen in het ziekenhuis liggen. Daar had je een knop naast je bed waar je op kon drukken om de verpleging te roepen. Die knop heb ik, ondanks dat de verpleging superlief was, niet gebruikt. Soms kwam de verpleging kijken hoe het ging, want ze verbaasden zich dat ik de knop niet gebruikte. Tegelijkertijd zagen ze dat alles goed ging. Ik vond het ook heel fijn om zelf voor Noraya te zorgen en het scheelde dat Daan veel in het ziekenhuis was en ook voor Noraya zorgde.

roze wolk bevallen kraamtijd kraamperiode moeder mama-6
Vandaag mochten wij naar huis

Na een paar dagen mochten wij naar huis. We kregen een kraamhulp waar we het erg mee troffen. Het was een ontzettend fijne week. We genoten volop van Noraya. Het badderen, de beweginkjes die ze maakte, hoe ze kon kijken. Alles vond ik even leuk. Als er visite was vond ik het moeilijk om haar uit handen te geven. Het liefst had ik haar de hele dag voor mijzelf.

Niet voor iedereen meteen een roze wolk

Steeds vaker hoor en lees ik verhalen van moeders die toch wel moeten wennen aan alle veranderingen. Daar is overigens helemaal niks mis mee en dat is ook niet iets om je schuldig over te voelen.

Waar ik wel moeite mee heb is dat het soms zo wordt gebracht dat als iemand wel meteen volop kan genieten niet de waarheid zou spreken. Haast of je ervoor moet verantwoorden. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het goed dat het bespreekbaar wordt gemaakt. Dat niet iedereen meteen op een roze wolk zit en dat je dan mag weten dat het wel goed komt.

Soms wordt het alleen zo gesteld dat elke moeder eerst moet wennen en dat het onmogelijk is om meteen te genieten. Dat is iets waar ik het niet mee eens ben. Natuurlijk is het een grote verandering, maar ook een hele bijzondere en mooie verandering. Zelf zat ik vanaf het moment dat Noraya uit mijn buik werd gehaald op een grote roze wolk. Volgens mij was het zelfs vrij hilarisch voor het operatiepersoneel. Daan was met Noraya vertrokken naar de kraamafdeling. Terwijl ik nog dichtgemaakt moest worden lag ik daar alleen maar te stralen, was super blij en opgewonden, maakte grapjes met het personeel en ratelde aan één stuk door over hoe blij ik was.

Eindelijk op de kraamafdeling aangekomen kreeg ik Noraya bij mij en vanaf dat moment wilde ik haar niet meer loslaten.

De roze wolk bestaat wel

Soms voel ik mij bijna schuldig dat ik er wel van genoten heb, want ja, ik heb echt enorm genoten van de kraamperiode. Trouwens ook van de periode daarna. Tuurlijk waren er ongemakken van de bevalling. Het herstel van de keizersnede duurde een stuk langer als gebruikelijk. Waarschijnlijk  omdat ik te snel te veel deed, misschien had ik in het ziekenhuis toch wat vaker de knop moeten gebruiken ;-). Er waren gebroken nachten. Op die dingen had ik mij, in hoeverre dat kan, proberen voor te bereiden. In die zin heb ik het niet allemaal op mij af laten komen, maar las is alles wat los en vast zat over bevallen, borstvoeding en moederschap wat ik maar kon vinden.

Ik zou het zo weer doen

roze wolk bevallen kraamtijd kraamperiode moeder mama-6
Lekker knuffelen

Nu was Noraya ook een hele tevreden baby, de borstvoeding ging mij makkelijk af. Ik realiseer mij dat dit alles iets is om heel dankbaar voor te zijn, wat ik ook zeker ben. Ook kwam de bevalling voor mij niet als een verassing, want ik wist de datum een week vantevoren. Misschien dat het daarom bij mij allemaal meeviel? Wie zal het zeggen, maar ik heb ontzettend genoten van de kraamperiode. Ik straalde van oor tot hoor en was intens gelukkig met het wonder wat ik nu eindelijk in mijn armen kon houden. Als ik die periode mocht overdoen, zou ik het zo weer doen. Echt, ik gun iedere kersverse moeder een roze wolk.

 

Soms heeft een moeder iets langer de tijd nodig om te kunnen genieten, geef het die tijd en voel je niet schuldig. Soms kan je als moeder meteen genieten. Ook dan voel je daar niet schuldig over naar anderen die dat niet hebben, maar geniet  ervan met volle teugen!

Hoe is jullie kraamperiode geweest? Kon je meteen genieten of had je even tijd nodig om aan de verandering te wennen?

roze wolk bevallen kraamtijd kraamperiode moeder mama-6
Een paar uur naar de geboorte, trotse ouders
roze wolk bevallen kraamtijd kraamperiode moeder mama-6
Noraya klaar voor haar eerste wandeling buiten

 

moeder mama moeders ziek zijn momlife kraamweek kraamvrouw rozewolk roze wolk

  1. md 29 januari 2018 at 11:16

    Hier ook drie keer een keizersnede gehad en ondanks dit alles hebben de kinderen en wij als gezin een goede start gehad. Ook vanaf het eerste begin genoten van alles en nog steeds.
    Wasr ik wel ben achtergekomen is het volgende: Ze zeggen altijd dat je leven helemaal verandert door het krijgen van een kind. Maar ik moet zeggen dat ik dit idee pas kreeg bij de derde. Bij de eerste en de tweede ging ons eigen leven toch nog best wel door, je kunt nog veel doen met 1 of 2 kinderen erbij. Ook vond ik het goed te doen om de aandacht en tijd tussen twee kinderen te verdelen. Maar nu de derde er is snap ik dat ze zeggen dat het b.v. een aanslag is op je huwelijk. Ik heb soms het idee dat ik de hele dag heen en weer ga tussen school, psz en ohja ook nog een baby die moet slapen. Maar wat dan weer net niet uitkomt met de schooltijden. Naast alle activiteiten buiten werk en kerk om hebben we s avonds geen puf meer om iets samen te doen of te praten.
    Maar ondanks dit alles en het niet doorslapen al 8 maanden lang kan ik wel genieten van alles wat er gebeurt thuis , het moeder zijn en gelukkig ook weer iets meer voor vrouw en vriendin zijn.

    1. Lisanne 1 februari 2018 at 13:00

      Fijn dat je bij alle drie de kinderen een goede start had. ‘grappig’ dat je de grootste verandering bij jullie derde kindje ervaart. Ik heb juist zoiets de derde doe ik er ook wel bij, die draait wel mee in het gezin. Misschien heeft dit ook wel te maken met het leeftijdsverschil? Toen Bodi geboren werd waren Noraya en Joaz al 6 en 4, dus die kleden zichzelf aan, konden zelf eten enz.
      Slaaptekort is echt niet fijn. Bij Bodi duurde het anderhalf jaar tot hij doorsliep, we zaten toen ook nog in een flinke verbouwing. Aan de ene kant verbaasde mij het dat ik nog ‘normaal’ functioneerde, maar aan de andere kant toen Bodi doorsliep merkte ik dat ik toch een stuk meer energie had. Hoop voor jullie dat jullie kindje snel doorslaapt, dat scheelt denk ik echt een hoop. Tot die tijd maar goed voor ogen Houden dat het tijdelijk is.

Comments are closed.