“En wil jij dan de taart maken?” Die vraag werd mij gesteld door mijn broer en schoonzus. Ze waren druk bezig met de voorbereidingen voor hun bruiloft. Hier en daar werden wat taken verdeeld en aan mij dus de vraag of ik de bruidstaart wilde maken.

Nu vind ik het erg leuk om te bakken en vaak maak ik voor de kinderen een mooie taart als ze jarig zijn, maar ja, een bruidstaart is natuurlijk wel iets anders.

Weten jullie het zeker?

Voorzichtig reageerde ik dat ik niet wist of ik dat wel kon, maar het hoefde allemaal niet zo groot en perfect. Na nog een aantal keer gevraagd te hebben of ze het echt zeker weten, beluit ik het te doen.

Tja, dan kunnen mijn broer en schoonzus wel zeggen dat het allemaal niet zo perfect hoeft. Je wil ze natuurlijk wel een mooie taart geven. Ik bedoel, het is immers hun trouwdag.

Voorzichtig begon ik wat ideetjes op te doen. Het moest een taart worden die er mooi uit zou zien, maar die niet al te ingewikkeld was. Langzaam aan had ik steeds meer een idee hoe ik de taart zou maken.

Maar dat kan ik niet hoor

Maar toen kwam mijn schoonzus aan met allemaal plaatjes van hele mooie taarten. Zoiets leek haar wel wat.  “Maar dat kan ik niet maken hoor” reageerde ik meteen. Nou ja, het maakte ook niet uit, ik moest maar gewoon wat maken.

Ja ja, dat kon ze wel zeggen, maar ja, ik wist nu wat voor taart ze eigenlijk wilde en dat was toch wel iets anders als wat ik in mijn hoofd had. Dus tja, ik besloot te gaan proberen de taart te maken die de bruid graag wilde.

Na een hoop speurwerk op het internet had ik aardig een idee. Het was wel iets meer werk, maar goed, het zou moeten lukken, althans dat hoopte ik maar.

Oefenen

Nu was tijd om wat testtaarten en vullingen te maken, wat waren goede verhoudingen, kon het een dag bewaard worden in de koelkast, want de taart kon ik natuurlijk niet op de trouwdag zelf maken. Uiteindelijk had ik aardig in mijn hoofd zitten hoe het allemaal zou moeten, maar wat vond ik het spannend. Alle verschillende onderdelen van de taart had ik geoefend, maar de hele taart had ik nog niet gemaakt. Ik grapte regelmatig dat we altijd nog een taart bij de Hema konden kopen, maar ja, natuurlijk hoopte ik dat dat niet nodig zou zijn.

Twee dagen voor de bruiloft begon ik met het bakken van alle bodems. Toen was het de dag voor de bruiloft. De dag dat ik de taart in elkaar zou zetten. Wat vond ik dat spannend, ik was helemaal zenuwachtig. Je hebt maar één kans, als het zou mislukken had ik geen tijd meer om het overnieuw te doen.

Het mocht niet mislukken

Dat vond ik misschien nog wel het spannendste van alles. Ik kon niet rustig op mijn gemakje een week met de taart bezig gaan en als iets mis zou gaan het overnieuw doen. Nee, het moest op de dag voor de bruiloft en het mocht gewoon niet mislukken.

Met tassen vol kwam ik bij het Kamphuis van mijn ouders, hier zou ook de bruiloft plaatsvinden. Het leek mij wel zo handig om de taart dan ook daar in elkaar te zetten, zo hoefde ik er niet mee te rijden.

Opgelucht

Het moment was daar, ik ging de bruidstaart opbouwen. Eénmaal bezig valt de spanning van mij af. Dit vind ik leuk om te doen. Langzaamaan krijgt de taart steeds meer vorm en begint het op een echte bruidstaart te lijken. Als de taart af is ben ik onwijs opgelucht dat het gelukt is en stiekem ook wel een beetje trots op het resultaat. Tegelijkertijd heb ik zoiets dit is eens maar nooit weer.

Gelukkig waren de bruid en bruidegom erg blij met de taart, maar ja die durfde natuurlijk ook niks anders te zeggen ha ha.

Toch ben ik achteraf, ondanks dat ik het onwijs spannend vond, blij dat ik de bruidstaart gemaakt heb, ik hou nu eenmaal erg van bakken en het is leuk om eens iets anders als anders te maken.

In het filmpje hieronder zie je hoe ik de bruidstaart gemaakt heb