Mijn oma, nog maar pasgetrouwd met mijn opa toen ze samen naar Singapore en later naar Maleisië verhuisden om daar te gaan werken in de zending.

Hoe is het om pasgetrouwd te zijn en zo ver weg van je familie te wonen? In een ander land te werken in de zending? Om daar zwanger te zijn en voor het eerst moeder te worden?

Dat allemaal in een tijd dat er nog geen mobieltjes bestonden, geen internet, laat staan skype. Communicatie met de familie ging via brieven en er werden cassettebandjes ingesproken. Op die manier konden familie toch nog de stemmetjes van de kinderen horen.

Vliegen gebeurde in die tijd nog maar zelden. De lange reis werd per boot afgelegd, dat was een reis die weken duurde, dus in de tijd dat mijn opa en oma in de zending werkte was het niet mogelijk regelmatig naar Nederland te gaan. In de acht jaar dat mijn opa en oma in Singapore en Maleisië woonden zijn ze één keer naar Nederland teruggekomen.

Ze reisden drie weken op een vrachtschip, want dat was goedkoper als een passagiersschip. Het schip meerde alleen niet in Nederland aan, maar in Italië, dus vandaar moesten ze met de trein verder reizen naar Nederland.

Brieven van mijn oma

Op mijn blog komt een nieuwe rubriek, ‘Brieven van mijn oma’.

Regelmatig schrijft mijn oma een stukje over haar tijd dat ze in de zending werkten. Als ik een brief van haar krijg kan ik niet wachten om hem te lezen. Het zijn mooie, soms grappige, soms ontroerende, maar altijd bijzondere brieven om te lezen.

Vanaf nu zal ik regelmatig een brief met jullie delen op mijn blog. Een brief over het leven daar, het ouderschap, het werken in de zending en de bijzondere gebeurtenissen die mijn opa en oma meegemaakt hebben terwijl ze daar woonden.

Binnenkort zal ik de eerste brief van mijn oma op mijn blog plaatsen. Ik hoop dat jullie deze bijzondere brieven met net zoveel plezier zullen lezen als ik.