Opvoeden, wat is een goede opvoeding?

Het opvoeden van de kinderen is één van de belangrijkste taken die je als ouder hebt.

Maar wat is nou precies een goede opvoeding?

Voordat de kinderen er waren dacht ik al na over hoe ik de opvoeding later zou doen. Er waren dingen waarvan ik dacht; “dat zal ik noooooit doen”. Tja, dat was toen, haha.
Toch denk ik dat het wel goed is om al vroeg over de opvoeding na te denken. Welke normen en waarden wil je je kinderen meegeven? Wat vind je belangrijk? Wanneer begin je met opvoeden?

Opvoeden vanaf de geboorte

Zelf geloof ik niet dat de opvoeding, in de zin van normen en waarden bijbrengen, meteen al bij de geboorte begint.
Ook geloof ik niet dat je een pasgeboren baby kan verwennen door hem te troosten als hij huilt. Als dat wel zo is, dan heb ik alle drie mijn kinderen gruwelijk verwend.
Een pasgeboren baby heeft naar mijn idee vooral liefde en geborgenheid nodig en natuurlijk voeding en verzorging.
De eerste maanden tot ongeveer een jaar ben ik dus niet heel erg bezig geweest met het bijbrengen van normen en waarden. Wel denk ik dat de basis van het opvoeden ligt in het eerste jaar. Dat je in dat jaar een veilige basis voor je kinderen kan creëren waarin ze zich veilig en geborgen voelen.

Beginnen met opvoeden

Naar mijn idee krijgen de kinderen rond hun eerste jaar door dat ze ook dingen kunnen doen die niet de bedoeling zijn. Echt stout wil ik het nog niet noemen. Het is ook nog allemaal erg onschuldig. Toch denk ik dat je dan je kinderen het beste meteen kan bijbrengen dat je dat gedrag niet goed vindt. Ondanks dat het onschuldig is en vaak zelfs grappig. Gewoonweg door “nee” te zeggen of “dat mag niet”. Dit omdat zodra kinderen doorhebben dat je iets grappigs vindt, gaan ze er maar al te graag mee door. Dan kan het de eerste keer nog zo grappig zijn, misschien de tweede keer ook nog wel, maar als het keer op keer gebeurt is het niet meer zo grappig.
Teglijkertijd is het niet lachen ook meteen het lastigste. Helemaal als ze je aankijken met een lief boevenkopje.

De grenzen opzoeken

Op een gegeven moment beginnen de kinderen hun grenzen op te zoeken. De volgende stap is dat ze over de grens heen gaan. Dan kijken ze je uitdagend, maar ook vol verwachting aan met een blik van “wat ga je hier aan doen”? In ieder geval mijn kinderen. Nou, in zo’n geval doe ik daar zeker wat aan, dan zet ik ze in de hoek. De volgende keer als ik zeg dat het niet mag, snappen ze het opeens een stuk beter. Noraya en Joaz zet ik tegenwoordig niet meer in de hoek, daar vind ik ze te oud voor.

Naar mijn idee komt er ook zeker meer bij de opvoeding kijken als de kinderen ouder zijn.

Omdat ik het zeg

Ik lees weleens over het opvoeden van de kinderen zonder te straffen. Dan denk ik, hoe dan?
Vaak zit er best wel een goede theorie achter, maar volgens mij is de praktijk meestal toch wel anders.
Ik vraag me dan ook af of je dat echt kan volhouden. Misschien lukt het nog wel met één kind, maar als er meer kinderen zijn…
Natuurlijk zijn er dingen die je beter even kan uitleggen. Alleen vaak genoeg weten de kinderen heel goed waarom iets niet mag. Tja, dan zou ik het natuurlijk nog een keer kunnen uitleggen, maar daar heb ik gewoon niet altijd zin in. Op zulke momenten komt het zeker ook voor dat de ‘uitleg’ die ik geef bestaat uit  “omdat ik het zeg, punt”! Tja, totaal niet volgens de boekjes, maar wel heel duidelijk.  Dit zeg ik dus vooral in situaties waarvan ik weet dat de kinderen zelf heel goed weten waarom iets niet mag.

Straf geven

Mijn kinderen krijgen ook wel eens straf. Zeker als ze het te gek maken, dan moeten ze naar hun kamer.
Daar moeten ze blijven totdat ik ze weer ophaal. Dan wordt het voorval altijd uitgepraat en maken we het weer goed.
Soms stuur ik ze ook naar boven als ze heel vervelend doen en de sfeer voor iedereen aan het verpesten zijn. Dan zeg ik er altijd bij “kom maar naar beneden als je weer normaal kan doen”. Vaak is het voor hunzelf, op zo’n moment ook beter om even alleen te zijn.
Bodi stuur ik natuurlijk nog niet naar boven.
Wat hier overigens ook altijd goed werkt is tellen. Als het echt menens is begin ik met tellen en als ik bij drie ben moet het klaar zijn. De kinderen weten ook dat als ik begin met tellen dat het menens is en tot nu toe werkt tellen nog heel goed.

Consequent zijn

Wat ik erg belangrijk vind in de opvoeding is om duidelijk te zijn naar de kinderen toe.
Opzich ben ik niet een strenge moeder. Wel ben ik consequent. Nee is nee.
Wat ik ook belangrijk vind is dat ik hun moeder ben en niet hun vriendin. Ik zal dan ook niet over mijn kinderen praten als mijn vriendje, want dat zijn ze niet. Ik ben hun moeder. Die heel veel van ze houdt, maar die ook de regels bepaald, Waarvan sommige regels, volgens de kinderen, heeeeel stom zijn. Wat weer als gevolg kan hebben dat ze “stomme mama” naar mij roepen. Gelukkig ben ik daar niet zo gevoelig voor. Dan denk ik; prima dat mag je af en toe best vinden. Soms gaan ze nog een stapje verder en dan ben ik de stomste mama. Het beste kan je dat natuurlijk negeren, maar af en toe kan ik het niet laten en zeg ik iets in de trant van; “wat een pech voor jou dat je uit alle moeders nou net de stomste moeder hebt”. In ieder geval neem ik zulke kreten niet serieus.

Je kan als moeder ook niet altijd aardig gevonden worden door je kinderen. Regels zijn nu éénmaal niet altijd leuk.

Onvoorwaardelijke liefde

Als mijn kinderen boos op mij zijn mag dat. Dat vind ik niet erg, het hoort er toch een beetje bij dat kinderen soms boos zijn op hun ouders.
Mijn vader zei vroeger altijd; “boos zijn mag, maar boos blijven niet”. Daar kan ik me helemaal in vinden en ja dat zeg ik tegenwoordig ook tegen mijn eigen kinderen.
Wel ben ik er naar de kinderen altijd heel duidelijk in dat ik onvoorwaardelijk van ze houd. Dat ze nog zo stom kunnen doen of dat ik boos op ze kan zijn, maar dat ik op die momenten niet minder van ze houd.
Ik vind het heel belangrijk dat ze dat weten en ik weet dat ze dat weten, want soms zeggen tegen mij als ik boos op ze ben; “maar mama je houd nu wel van mij” en zo is het ook.

Als christen speelt het geloof een belangrijke rol in onze opvoeding. We willen de kinderen normen en waarden meegeven en hopen ze handvatten te bieden die ze kunnen gebruiken in hun leven.

Uiteindelijk willen we de kinderen een veilige thuishaven bieden waar ze helemaal zichzelf kunnen zijn. Waar ze vrolijk kunnen zijn, kunnen lachen, hun verhaal kwijt kunnen, maar ook kunnen huilen en boos mogen zijn wetende dat wij onvoorwaardelijk van ze houden.

Is er dan maar één goede manier om de kinderen op te voeden? Nee hoor, dat geloof ik niet. Het zal per gezin verschillen en zelfs per kind kan de manier van opvoeden verschillen, want ieder kind is uniek. Wel denk ik dat het belangrijk is in de opvoeding dat kinderen weten dat er onvoorwaardelijk ,dus zonder enkele voorwaarden, van ze gehouden wordt.

Wat vinden jullie belangrijk in de opvoeding?

 

 

 

 

 

 

 

 

wat is een goede opvoeding mama blog mamablog

opvoeding - opvoeden - gezin - kinderen - kind - mama - blog - mamablog - daanliesenkids

  1. Maaike 11 juli 2018 at 14:11

    Lisanne, ik kan mij helemaal vinden in je stukje over opvoeden. Het enige waar ik helaas niet zo goed in ben is consequent zijn, bij mij kan nee ook nog wel eens ja worden….. Maar we leren elke dag nog als moeder zijnde 🙂

    1. Lisanne 17 juli 2018 at 11:02

      Consequent zijn is ook lastig. Ach ja we doen allemaal ons best en ieder op haar eigen manier en dat is helemaal prima.

Comments are closed.