Help, mijn kind gaat op kamp
Het is zondagmiddag, ik krijg een berichtje van mijn moeder; “wat leuk dat Noraya op kamp gaat” Ehhh wat/ ik weet van niks… Schijnbaar heeft mijn zus Noraya opgegeven. Het kamp waar het over gaat ken ik wel. Als ik Noraya vraag hoe ze het zou vinden om op kamp te gaan springt ze meteen juichend uit haar stoel. Oké, dat is duidelijk. Dan bel ik mijn zus om te horen hoe het nou zit… Toen mijn zus haar zoon inschreef was het kamp al bijna vol, daarom besloot ze om meteen Noraya in te schrijven, met het idee dat als ze niet zou willen dat ze dan van zo van de lijst gehaald kon worden. Een geluk dat mijn zus Noraya heeft ingeschreven, want daarna zat het kamp inderdaad vol.
Loslaten
Zelf moet ik nog wel een beetje wennen aan het idee dat mijn dochter bijna een week op kamp gaat. Een week zonder papa en mama, alhoewel ik kan beter zeggen papa en mama een week zonder dochter. Hoewel ik het heel leuk vind voor Noraya en denk dat ze zich prima zal redden en vermaken op het kamp vind ik het wel een dingetje. Er gaan een aantal rampscenario’s door mijn hoofd. Wat als ze niet goed uitkijkt op haar fiets, of als ze gaat zwemmen in de zee of als….. Eigenlijk weet ik heel goed dat het vooral in mijn hoofd zit, dit is dus het welbekende loslaten.
De volgende ochtend informeer ik bij Noraya of ze nog steeds zin heeft om naar het kamp te gaan. Stiekem hoop ik dat ze zegt dat toch niet wil, maar nee hoor, ze heeft er heeeel veeeel zin in en raakt er niet over uitgepraat. Mijn twijfel is verdwenen, Noraya heeft superveel zin in het kamp en ik gun het haar van harte. Ook weet ik dat Noraya haar prima zal weten te redden en dat ze een fantastische tijd zal krijgen.
Als ze dan toch op kamp gaat, doe dan maar dit kamp!
Het kamp waar ze naartoe gaat bestaat al jaren. Zelf ben ik als meisje ook naar dit kamp geweest en ik vond het er super. Het is een bijbelkamp waarin ze uiteraard uit de bijbel zullen lezen, maar waarin ook een hoop leuke activiteiten gepland staan zoals en nachtspel, bonte avond, zwemmen enz.
Wat ik ook erg fijn vind aan dit kamp is dat het kamp in het Kamphuis van mijn ouders is. Het Kamphuis is geen onbekend terrein voor Noraya en mijn ouders wonen er naast. Voor mijn gevoel erg fijn te weten dat als er echt wat is (wat waarschijnlijk helemaal niet aan de orde is, maar ja die beren op de weg hè), dat Noraya zo naar opa en oma kan lopen.
Het gaat vast goed komen
Ach ja, ik weet heus wel dat het goed gaat komen, dat Noraya een geweldige tijd zal beleven en met een ervaring rijker weer thuis zal komen. Toch zal ik blij zijn als Noraya mij weer een dikke knuffel geeft en zelf verteld hoe fantastisch ze het heeft gehad en dat ze papa en mama heel erg gemist heeft;-).
Zijn jullie kinderen wel eens op kamp geweest en hoe vond je dat?
Dit stukje had ik al eerder geschreven. Vandaag heb ik Noraya weer opgehaald van kamp.
Natuurlijk heb ik Noraya gemist en ik heb toch wel ook wel even bij mijn ouders geïnformeerd of ze haar nog gezien hadden. Toen ik hoorde dat Noraya het erg naar haar zin had was het goed en voor voor ik het wist was de week alweer voorbij en kon ik haar ophalen. Daar trof ik een heeeeel moe, maar blij meisje!
Comments are closed.
Hoi Lisanne, mijn zoon is net terug van een hele week op scouting kamp. Ik zag er best tegenop (vooral het stukje loslaten), het was ook zeker niet om de hoek en hij is nog maar 7 jaar. Maar tegelijkertijd wist ik dat het een ervaring zal zijn, waar hij de rest van zijn leven met een grote glimlach op terug zal kijken. Hij heeft het dan ook geweldig naar zijn zin gehad en de 7 dagen waren ook weer zo voorbij.
Wat fijn dat je zoon het zo naar zijn zin heeft gehad. Tja, dat stukje loslaten is lastig, maar als je hoort hoe leuk ze het hebben gehad, dan is het ook helemaal prima!
Mijn dochter (nu 7) is dit jaar voor de tweede keer op kamp gweest. Vorig jaar gingen we niet op vakantie, en ze wilde wel heel graag op vakantie. Dus een kamp geboekt. dit jaar wilde ze weer. 3 nachtjes. Ik heb haar gisterenavond opgehaald en ze had het geweldig gehad. Ze was heel erg moe, vandaag een superkort lontje. Maar ze was weer enorm enthousiast, wilde al een kamp voor volgend jaar uitzoeken.
Wat fijn dat je dochter het zo naar haar zin heeft gehad! O ja dat korte lontje is ook wel logisch, ze zijn ook zo moe van alle indrukken.